ನೀವು ಭಾಳ ಚಂದ ಹಾಡ್ತೀರಂತ??

ನಾನು ನಿನಗೆ ಹಾಗೇಕೆ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ?? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ...ಅದು ಪ್ರೀತಿನಾ....ಪ್ರೇಮಾನಾ...ಸ್ನೇಹಾನಾ...ಇದನ್ನ ನಾನು ನಿನ್ನ ಹತ್ತಿಯ ಸಾವಿರ ಬಾರಿ ಕೇಳಿದ್ದೇನೆ...ನೀನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೀಯ..ನಿನ್ನ ಮೌನ ನನ್ನನ್ನು ಬಹಳ ಕಾಡಿಸಿದೆ...ಆ ಮೌನವನ್ನೇ ನಾನು ಸಮ್ಮತಿ ಲಕ್ಷಣಂ ಅಂತ ತಿಳಿಯುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಿನ್ನ ಬಾಯಿಂದ ಮತ್ತೆ ಥಟ್ಟನೆ ಮಾತೊಂದು ಉದುರುತ್ತಿತ್ತು...ಹೀಗಾಗಿ ಆ ಸಮ್ಮತಿಯು ಸಹ ಅಸಮ್ಮತಿಯ ದಾರಿ ಹಿಡಿಯುತ್ತಿತ್ತು... ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನ ಹುಚ್ಚು ಕುದುರೆ ಲಂಗು ಲಗಾಮಿಲ್ಲದೆ ನಿನ್ನ ಹಿಂದೆ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು...ಮತ್ತೆ ನಿನಗೆ ಮೌನವೇ ಆಸರೆ ಆಗ...

ಅದೇಕೆ ಹೀಗಾಗುತ್ತಿತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ...ನನ್ನು ಕಾಲೇಜಿನ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡಲು ಇಳಿದಾಗ ನೀನು ನಿನ್ನ ಗೆಳತಿಯರೊಂದಿಗೆ ಬಂದು ನನ್ನ ಕಡೆ ಕೈ ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದೆ...ನನಗೂ ಖುಷಿಯಾಗಿ ನಿನ್ನತ್ತ ನೋಡುತ್ತಾ...ಜೋರಾಗಿ ಬ್ಯಾಟ್ ಬೀಸುವ ಬದಲು ಔಟಾಗಿ ಬಂದು ನಿನ್ನ ಪಕ್ಕ ಕುಳಿತುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ... ನೀನು ಮಾತನಾಡಲೆಂದು ಹಲಬುತ್ತಿದ್ದೆ...ನಾನು ಮೈದಾನದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ನಿನ್ನಲ್ಲಿದ್ದ ಸಂಭ್ರಮ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಯಿತು ಎಂದು ನಿನ್ನನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕವಾಗಿ ನೋಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನೀನು ಮತ್ತೆ ಮೌನಕ್ಕೆ ಶರಣಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ....ನಾನು ಮತ್ತೆ ಹತಾಶನಾಗಿ...."ಮತ್ತದೇ ಸಂಜೆ.... ಅದೇ ಮೌನ..ಅದೇ ಏಕಾಂತ..." ಹಾಡಿನ ಮೊರೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ...

ನಿನ್ನ ಆ ಬೊಗಸೆ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ...ಅಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಭರವಸೆಗಳು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವು...ಆಸೆಗಳಲ್ಲಿದ್ದವು...ಕನಸುಗಳಿದ್ದವು...ಅಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ...ಆ ಭರವಸೆ..ಆಸೆ..ಕನಸುಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ನಾನು ಕಾಣ ಬಯಸಿದ್ದೆ...ಅದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿತ್ತೆ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ...ನಿನ್ನ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ನನಗೆ ಬೇರೆ ಏನು ಕಾನಿಸುತ್ತಿದ್ದಿಲ್ಲ..ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳ ಹೊರತಾಗಿ...ನನ್ನ ಕ್ಯಾಮರಾದ ಲೆನ್ಸ್ ತುಂಬ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನೇ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವ ಆಸೆ ನನಗಾಗ...ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ನಗುವಿತ್ತು...ಸಿಟ್ಟು..ಕೋಪ..ತಾಪ..ಎಲ್ಲವಿತ್ತು...ಒಬ್ಬ ಅದ್ಭುತ ನಟಿಗಿರಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲ ಲಕ್ಷಣಗಳು ಸಹ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗಿದ್ದವು... ಆದರೆ ಅದಾವುದು ಸಹ ನನಗೆ ಸಿಗದೇ ಹೋಯಿತು...."ಸಾಗುತ ದೂರ ದೂರ...ಮೇಲೇರುವ ಬಾರಾ ಬಾರಾ..ನಾವಗುವ ಚಂದಿರ ತಾರ..."ಎನ್ನುವಂತೆ ನಾವು ದೂರ ದೂರವೆ ಉಳಿದು ಬಿಟ್ಟೆವು...

ಇದು ಪ್ರೀತಿನಾ...ಪ್ರೇಮಾನಾ..ಸ್ನೇಹಾನಾ...ಇದೇನಿದು ಹೊಸ ಚಲನ ಚಿತ್ರಗಳಿಗೆ ಸಾಲು ಸಾಲಾಗಿ ಹೆಸರುಗಳನ್ನೂ ಸಜೆಸ್ಟ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀಯ ಎನ್ನಬೇಡ...ಏಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ...ಸುಮಾರು ಹದಿನಾರು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಮತ್ತೆ ಇಂದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ನೀನು ನನ್ನೊಂದಿಗಾಡಿದ ಮೊದಲ ಮಾತು ತಲೆ ಕೆಡಿಸುತ್ತಿದೆ...

"ನೀವು ಭಾಳ ಚಂದ ಹಾಡ್ತೀರಂತ...."

ಬಿಡುವು ಸಿಕ್ಕರೆ ಓದು...